اوج

از دور که نگاش ميکني صافي و يه دستيش گيجت ميکنه؛

وقتي آروم بهش نزديک ميشي و دست زمختت رو روش ميکشي و دستت کم و بيش توش فرو ميره؛ از گرماش بدنت شروع ميکنه به شل شدن.

سرت رو که روش ميذاري کم کم با يه قلقلک آروم از راه گوش وبينيت وارده ذهنت ميشه.

اينجاست که ديگه نميخواي سرت رو تا ابد از رو بالينش ور داري؛ دوست داري تمام نقاط بدنت باهاش در تماس باشه و از گرماش لبريز... .

.

.

.

.

امسال کوير عالي بود؛ ذهنمو که برخوردهاي منزجر کننده اطرافيان پر کرده بود به سرعت مثه يه ساعت شني خالي کرد.

با اينکه بدنم به شدت از درگيري هاي بدني هميشگي با م.د درد ميکرد؛

با اينکه تمام سوراخاي بدنم پر از شن بود؛

اما ازش راضي بودم، راضي!

راضي از اينکه اين اجازه روبه من داد تا دو سه روز بعدش رو پرشور و انرژي؛ اميدي باشم که دوران عزيز مدرسه بودم، موقعي که حداقل خودم خودم رو دوست داشتم......

سعي ميکنم شما رو هم با عسکام از کوير تو احساسم شريک بکنم.